La vida a la finca
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
13 Juli 2014 | Nicaragua, León
We zijn in Nicaragua. En daar wil ik mee beginnen. Een goede vriend van Jeroen, Polke, is hier een paar jaar geleden geweest en heeft werkelijk een hele waslijst naar ons gemaild met things to do. Dus die zijn we aan het afwerken! We zijn hier nu een week en hebben 2 plaatsen bezocht van dit lijstje. En deze waren heel bijzonder!
Onze eerste stop was Somoto. Dit is een piepklein stadje in het noorden waar we als enige toerist verbleven. Werkelijk waar geen enkele andere westerling tegengekomen en dit beviel ons wel. De mensen op straat zijn hier ontzettend vriendelijk. En knap! Dat valt me ook op :-). Maar de reden dat we naar Somoto wilden gaan was omdat hier een grote cañon is. Volgens polke kon je hier de mooiste tocht van Nicaragua maken.
Toen we bij het hotel aangaven dat we deze tocht wilde maken werd de gids opgebeld en werd ons verteld dat hij er om 6u zou zijn. Een beetje omslachtig vonden wij, konden we het niet gewoon zó regelen? Maar nee dat kon niet. En dus hebben we van 6-7 geluisterd naar een enthousiast vertellende man. We kregen in geuren en kleuren, met een grote landkaart als bijlage, te horen wat we konden verwachten en hoe wij Nederlanders zijn. Want hij had veel ervaring en wist alles van de verschillende nationaliteiten die hij gidste. Na lek gestoken te zijn door de muggen en met lichte twijfel, want deze man praatte wel erg veel, in het Spaans, besloten we om er voor te gaan.
We vertrokken de volgende ochtend om 8u voor onze 6 uur durende tocht, welke uiteindelijk 8u duurde want de beste man had de heeeeeeele dag de tijd ;-). Maar wat een bijzondere dag was dit!!! Polke had gelijk, het was ontzettend de moeite waard. Door de kloof loopt een rivier welke we hebben gevolgd. En bij volgen bedoel ik niet alleen er langs lopen. We kregen een reddingsvest aan en moesten stukken door het water lopen, zwemmen en van rotsen afspringen om zo onze route te volgen. En we eindigden met een stukje roeien in een loodzware roeiboot. Ondertussen hoorde je de wind, vogels en het rustige gepraat van de gids, wat een ontzettend aardige en vooral slimme man bleek te zijn en die het niet erg vond wat langzamer te praten zodat ook ik alles kon begrijpen. Het klinkt vast allemaal lekker cliché maar echt mensen: ga deze tocht maken als je de kans hebt!!! En zie ook vooral de vele foto's.
Zeer voldaan vertrokken we de volgende dag naar een wat grotere stad: Esteli. Het lijkt een beetje op een cowboystad uit de films. Alle mannen dragen een grote hoed, rijden paard of motor en er worden hier veel sigaren gerookt, die hier dan ook vandaan komen! Via deze stad konden we een verblijf op een biologische 'finca' boeken. Een boerderij. Want 30km van esteli ligt een prachtig natuurgebied waar vele fincas zijn: Miraflor. Bij de bookingoffice vertelden ze ons dat dit een super afgelegen gebied is waar de mensen keihard werken en waar je als je wilt kunt meehelpen en kunt wandelen. We hoefden geen elektriciteit te verwachten en geen stromend water en het zou er koud zijn. Wij hadden wel zin in dit avontuur! Al zou het voor mij waarschijnlijk wel wat wennen zijn...
We vertrokken om 5.45 s ochtends met de lokale bus (fantastisch!) naar finca: Linda Vista, ofwel mooi uitzicht. We werden opgevangen bij de bushalte door Nelson, de vader des huizes, een man met prachtige ogen (sorry...) en moesten een klein halfuurtje een heuvel op om er te komen. De boerderij had inderdaad een prachtig uitzicht! En stromend water en elektriciteit dus dat viel ook weer mee. Alleen de wc was lekker primitief. Een stalen huisje verder weg van het huis met een gat in de grond waar ze een wc-bril op hadden gelegd, maar dit had ook wel weer wat ;-).
Na het ontbijt hebben we geholpen met koeien melken, wat vet lastig is! En hebben we gezien hoe ze van deze melk boter en kaas maken. Feta kaas bestaat gewoon uit melk en water, wisten jullie dit? En is eigenlijk helemaal niet moeilijk om te maken! Waarom het bij ons zo duur is?! Verder heb ik tortilla's gemaakt van maisdeeg en konden we mango's eten van de mangobomen rond de boerderij wanneer we maar wilden! Kortom: we hebben weer heerlijk gegeten.
Maar wat dit verblijf zo bijzonder maakte waren toch wel weer de lieve mensen. De hele familie woont vlakbij elkaar in verschillende huisjes op de heuvel en hebben alles wat ze bezitten verdiend door keihard te werken en hun levens te riskeren. Je verdient in Nicaragua op een boerderij namelijk bar weinig. En de vrouw des huizes, Lorena, vertelde ons dat Nelson in zijn twintiger jaren illegaal naar Amerika is vertrokken om daar geld te verdienen om een boerderij te kopen. Ik weet niet of jullie het vorige verhaal van Jeroen hebben gelezen, maar dit is nogal wat. Kort samengevat: je betaalt een gids een behoorlijk bedrag van de bank geleend geld, om je vervolgens door Mexico te voet en per trein te laten leiden. Je kunt één fles water meenemen en de kans dat je overlijdt door uitdroging, slangenbeten of van een trein valt is groot, heel groot. Als je dan na een maand veilig Amerika binnenkomt en niet wordt opgepakt en naar de gevangenis wordt gestuurd om vervolgens terug te moeten keren naar je land van herkomst zonder iets bereikt te hebben, moet je in het geheim aan werk proberen te komen. Je bent immers illegaal. Dit is dus wat Nelson heeft geriskeerd, en waardoor ze zo'n prachtige boerderij hebben. Alles zelf verdiend. Momenteel zit zijn schoonzoon in Amerika voor hetzelfde doel. En woont zijn dochter bij hem in huis met een 2 jarig dochtertje, die haar vader nog nooit heeft gezien...
Naast veel chillen en naar deze bijzondere verhalen luisteren hebben we ook veel gewandeld, watervallen gezien en paardgereden. Vorige keer in Guatemala zaten we 2u op een paard, nu waren dit er 5. Wat er voor heeft gezorgd dat we nu allebei behoorlijke zere billen hebben en alleen stoelen uitzoeken met een kussentje erop. Maar het was het weer waard! Heb m'n paardengevoel van toen ik 7 was en een echte paardenkamer had weer helemaal terug! Keihard door de bergen gegaloppeerd. Wat een gevoel is dat!!!
En nu zitten we in Leon, een koloniale stad aan de kust. Na 3 nachten in een slaapzaal en de boerderij hebben we onszelf op een supermooie kamer getrakteerd. En werd het eindelijk tijd voor dit verslag. Want we zijn in de tussentijd ook nog in el salvador geweest!
El salvador. Dit houdt ik kort. We zijn 2,5 wk op een plaats geweest aan de kust om te surfen. En dit hebben we dan ook flink gedaan!!! Voor de hele periode een board gehuurd en elke dag ging het een stukje beter. Ik moet zeggen dat het me wel wat zenuwen heeft gekost, want de golven waren behoorlijk hoog! Gemiddeld 1,5m. Ik heb nog eens nagekeken wat ik in Noosa surfde, dat was dus gemiddeld 0,5m (en daar voelde ik me dus prima bij :-P) Nogal een verschil dus! Elke dag moest ik weer moed verzamelen om er in te gaan, en ik heb dus ook af en toe alleen maar foto's gemaakt... Soms was het gewoon te hoog! Maar een ding wil ik wel graag met jullie delen, ben er best trots op: heb gewoon op een dag een golf gepakt van zo'n 2,5m!!! Een Amerikaanse surfdude met wie we omgingen kon zijn ogen niet geloven en heeft het nog even bevestigd bij Jeroen, die het ook niet wilde geloven. Sukkel ;-).
Verder hebben we dus bizar weinig gedaan in El Salvador. Dus hier laat ik het bij.
Foto's uploaden gaat hier heeeeeeeeeeeeeel langzaam...
Dus het wordt facebook: https://www.facebook.com/laura.vanzwieten.1/media_set?set=a.10152312985842858.1073741829.781237857&type=3
Foto's van Nicaragua volgen later!
Onze eerste stop was Somoto. Dit is een piepklein stadje in het noorden waar we als enige toerist verbleven. Werkelijk waar geen enkele andere westerling tegengekomen en dit beviel ons wel. De mensen op straat zijn hier ontzettend vriendelijk. En knap! Dat valt me ook op :-). Maar de reden dat we naar Somoto wilden gaan was omdat hier een grote cañon is. Volgens polke kon je hier de mooiste tocht van Nicaragua maken.
Toen we bij het hotel aangaven dat we deze tocht wilde maken werd de gids opgebeld en werd ons verteld dat hij er om 6u zou zijn. Een beetje omslachtig vonden wij, konden we het niet gewoon zó regelen? Maar nee dat kon niet. En dus hebben we van 6-7 geluisterd naar een enthousiast vertellende man. We kregen in geuren en kleuren, met een grote landkaart als bijlage, te horen wat we konden verwachten en hoe wij Nederlanders zijn. Want hij had veel ervaring en wist alles van de verschillende nationaliteiten die hij gidste. Na lek gestoken te zijn door de muggen en met lichte twijfel, want deze man praatte wel erg veel, in het Spaans, besloten we om er voor te gaan.
We vertrokken de volgende ochtend om 8u voor onze 6 uur durende tocht, welke uiteindelijk 8u duurde want de beste man had de heeeeeeele dag de tijd ;-). Maar wat een bijzondere dag was dit!!! Polke had gelijk, het was ontzettend de moeite waard. Door de kloof loopt een rivier welke we hebben gevolgd. En bij volgen bedoel ik niet alleen er langs lopen. We kregen een reddingsvest aan en moesten stukken door het water lopen, zwemmen en van rotsen afspringen om zo onze route te volgen. En we eindigden met een stukje roeien in een loodzware roeiboot. Ondertussen hoorde je de wind, vogels en het rustige gepraat van de gids, wat een ontzettend aardige en vooral slimme man bleek te zijn en die het niet erg vond wat langzamer te praten zodat ook ik alles kon begrijpen. Het klinkt vast allemaal lekker cliché maar echt mensen: ga deze tocht maken als je de kans hebt!!! En zie ook vooral de vele foto's.
Zeer voldaan vertrokken we de volgende dag naar een wat grotere stad: Esteli. Het lijkt een beetje op een cowboystad uit de films. Alle mannen dragen een grote hoed, rijden paard of motor en er worden hier veel sigaren gerookt, die hier dan ook vandaan komen! Via deze stad konden we een verblijf op een biologische 'finca' boeken. Een boerderij. Want 30km van esteli ligt een prachtig natuurgebied waar vele fincas zijn: Miraflor. Bij de bookingoffice vertelden ze ons dat dit een super afgelegen gebied is waar de mensen keihard werken en waar je als je wilt kunt meehelpen en kunt wandelen. We hoefden geen elektriciteit te verwachten en geen stromend water en het zou er koud zijn. Wij hadden wel zin in dit avontuur! Al zou het voor mij waarschijnlijk wel wat wennen zijn...
We vertrokken om 5.45 s ochtends met de lokale bus (fantastisch!) naar finca: Linda Vista, ofwel mooi uitzicht. We werden opgevangen bij de bushalte door Nelson, de vader des huizes, een man met prachtige ogen (sorry...) en moesten een klein halfuurtje een heuvel op om er te komen. De boerderij had inderdaad een prachtig uitzicht! En stromend water en elektriciteit dus dat viel ook weer mee. Alleen de wc was lekker primitief. Een stalen huisje verder weg van het huis met een gat in de grond waar ze een wc-bril op hadden gelegd, maar dit had ook wel weer wat ;-).
Na het ontbijt hebben we geholpen met koeien melken, wat vet lastig is! En hebben we gezien hoe ze van deze melk boter en kaas maken. Feta kaas bestaat gewoon uit melk en water, wisten jullie dit? En is eigenlijk helemaal niet moeilijk om te maken! Waarom het bij ons zo duur is?! Verder heb ik tortilla's gemaakt van maisdeeg en konden we mango's eten van de mangobomen rond de boerderij wanneer we maar wilden! Kortom: we hebben weer heerlijk gegeten.
Maar wat dit verblijf zo bijzonder maakte waren toch wel weer de lieve mensen. De hele familie woont vlakbij elkaar in verschillende huisjes op de heuvel en hebben alles wat ze bezitten verdiend door keihard te werken en hun levens te riskeren. Je verdient in Nicaragua op een boerderij namelijk bar weinig. En de vrouw des huizes, Lorena, vertelde ons dat Nelson in zijn twintiger jaren illegaal naar Amerika is vertrokken om daar geld te verdienen om een boerderij te kopen. Ik weet niet of jullie het vorige verhaal van Jeroen hebben gelezen, maar dit is nogal wat. Kort samengevat: je betaalt een gids een behoorlijk bedrag van de bank geleend geld, om je vervolgens door Mexico te voet en per trein te laten leiden. Je kunt één fles water meenemen en de kans dat je overlijdt door uitdroging, slangenbeten of van een trein valt is groot, heel groot. Als je dan na een maand veilig Amerika binnenkomt en niet wordt opgepakt en naar de gevangenis wordt gestuurd om vervolgens terug te moeten keren naar je land van herkomst zonder iets bereikt te hebben, moet je in het geheim aan werk proberen te komen. Je bent immers illegaal. Dit is dus wat Nelson heeft geriskeerd, en waardoor ze zo'n prachtige boerderij hebben. Alles zelf verdiend. Momenteel zit zijn schoonzoon in Amerika voor hetzelfde doel. En woont zijn dochter bij hem in huis met een 2 jarig dochtertje, die haar vader nog nooit heeft gezien...
Naast veel chillen en naar deze bijzondere verhalen luisteren hebben we ook veel gewandeld, watervallen gezien en paardgereden. Vorige keer in Guatemala zaten we 2u op een paard, nu waren dit er 5. Wat er voor heeft gezorgd dat we nu allebei behoorlijke zere billen hebben en alleen stoelen uitzoeken met een kussentje erop. Maar het was het weer waard! Heb m'n paardengevoel van toen ik 7 was en een echte paardenkamer had weer helemaal terug! Keihard door de bergen gegaloppeerd. Wat een gevoel is dat!!!
En nu zitten we in Leon, een koloniale stad aan de kust. Na 3 nachten in een slaapzaal en de boerderij hebben we onszelf op een supermooie kamer getrakteerd. En werd het eindelijk tijd voor dit verslag. Want we zijn in de tussentijd ook nog in el salvador geweest!
El salvador. Dit houdt ik kort. We zijn 2,5 wk op een plaats geweest aan de kust om te surfen. En dit hebben we dan ook flink gedaan!!! Voor de hele periode een board gehuurd en elke dag ging het een stukje beter. Ik moet zeggen dat het me wel wat zenuwen heeft gekost, want de golven waren behoorlijk hoog! Gemiddeld 1,5m. Ik heb nog eens nagekeken wat ik in Noosa surfde, dat was dus gemiddeld 0,5m (en daar voelde ik me dus prima bij :-P) Nogal een verschil dus! Elke dag moest ik weer moed verzamelen om er in te gaan, en ik heb dus ook af en toe alleen maar foto's gemaakt... Soms was het gewoon te hoog! Maar een ding wil ik wel graag met jullie delen, ben er best trots op: heb gewoon op een dag een golf gepakt van zo'n 2,5m!!! Een Amerikaanse surfdude met wie we omgingen kon zijn ogen niet geloven en heeft het nog even bevestigd bij Jeroen, die het ook niet wilde geloven. Sukkel ;-).
Verder hebben we dus bizar weinig gedaan in El Salvador. Dus hier laat ik het bij.
Foto's uploaden gaat hier heeeeeeeeeeeeeel langzaam...
Dus het wordt facebook: https://www.facebook.com/laura.vanzwieten.1/media_set?set=a.10152312985842858.1073741829.781237857&type=3
Foto's van Nicaragua volgen later!
-
14 Juli 2014 - 09:42
Ruud:
Hola Laurita, gracias por las últimas noticias desde Nicaragua.Mucha suerte en el viaje y hasta la próxima, Mi abrazo de siempre. Y Jeroen? Tan guapo no es.... -
14 Juli 2014 - 14:04
Rietha:
Weer een mooi verhaal. Wat leuk om te horen dat het paardrijden zo goed gaat. En wat een bijzondere mensen ontmoeten jullie. Harde werkers met doorzettingsvermogen. Heb je zo'n mooie man nog op de foto gezet? ;-) Hoop dat de rest van jullie verblijf ook zo interessant blijft. Ik ben al aan het aftellen :) Dikke kus, mam. -
14 Juli 2014 - 14:07
Angela:
Klinkt weer heerlijk!! -
14 Juli 2014 - 15:08
Laura:
Ruud: jawel hoor! Vind zelf dat ik nu ook een knapperd heb!
Aan de rest: knappe foto's van knappe mannen volgen bij het Nicaragua deel. Geduld!!! ;-) -
14 Juli 2014 - 16:09
Adria:
hoi , jullie hebben weer super leuke verhalen, mooie mensen ontmoet en zijn op bijzondere plaatsen geweest. Het is echt heel leuk om jullie avonturen te lezen.
Lieve groetjes uit Den Helder -
14 Juli 2014 - 18:15
Gerda :
Lieve Laura,
Wat een mooi verhaal. Ik zie het helemaal voor me. Volgens mij is jullie conditie echt supergoed geworden, met al die krachttoeren. We genieten erg van jullie verhalen! Veel liefs, Gerda -
16 Juli 2014 - 10:18
Alma:
Hoi Laura en Jeroen,
Wat een mooie verhalen. En wat een prachtige reis zijn jullie aan het maken. Geniet er van. Liefs Alma -
17 Juli 2014 - 17:44
Nathalie En Michel:
Heyy lau en jeroen!!
Wat een super verhalen zeg!!! We worden hier heel enthousiast van jullie verhalen. Werkelijk een prachtreis! Wij zijn net terug, ook genoten ;). Backpacken wordt onze volgende trip...wie weet hier naar toe :)! Groetjes en geniet lekker!!!! Nath en Mich -
23 Juli 2014 - 09:59
Klaas En Gee:
Hello Laura en Jeroen, net je fantastic letter gelezen, fijn om dat allemaal mee te maken, I'm sure that adventures mind comes from your uncle Klaas. die zocht het ook ver weg. Thank you for your message, he is doing na omstandigheden redelijk wel, ( as he would put it ) nog fijne verdere holidays. the next one will be Texel. to make your mum happy haha. liefs oom Klaas en tante Gee . Australia. -
24 Juli 2014 - 13:34
Jandirk:
lieve laura,
altijd al gedacht dat je op mooie ogen van knappe mannen valt. Hoe zit dat bij jouw liefje van de laatste jaren of is deze vraag te onbewscheiden? Eventueel mag je hem ook prive beantwoorden, of er helemaal niet op ingaan. Groet en geniet het restant van jullie droomreis! JDHB
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
