Vaarwelknuffel van Jackie de oerang oetan...
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
11 September 2010 | Indonesië, Batavia
BALI = TOP. Simpel, kan er niet veel meer over zeggen.
Na een dagje vliegen zijn we 's avonds laat aangekomen op dit chille eiland. Hostel gezocht, backpack in de hoek, en deze 1,5 week niet meer aangeraakt. We waren reismoe. En hebben ons helemaal laten gaan op dit relaxte surf-/zon-/ en feest oord.
De tijd vloog voorbij. Wat een verschil met wat we tot nu toe hadden gezien! Echt heerlijk, even rustig kraampjes kijken zonder dat er meteen een verkoopster op je af komt vliegen met de vraag waar je vandaan komt en met de mededeling dat bij haar alles 'verri tsjiep' is. En de mensen in het algemeen: heel onspannen. Lokaal gaat met toerist en het is allemaal een gezellig boel.
Dag 1 meteen een boardje (-je, want hij was 7.2 ipv 9.1, nogal wennen!) voor 3 euro per dag gehuurd, nou, doe dan maar gelijk voor 5 dagen! Conclusie: wat ben ik verwend met Noosa zeg, Bali was ruig! Het werd volle maan en de golven waren lastig. Ik had er flink de pest in en heb echt even zitten mokken aan de kant, maar had het uiteindelijk weer te pakken. Nathalie en Sonja (oud collega Alkemade, hoe toevallig!) namen ook een lesje en het is dus een lekker surfweekje geworden. - Ok, ik zal jullie niet weeeeer vervelen met al die perfecte golfverhalen, blablabla - Gelukkig kwamen we er na een week achter dat Bali nog veel meer mooie plekjes had dan alleen Kuta Main Beach...
We hebben bijvoorbeeld een scootertje gehuurd en zijn samen met iemand die in het hostel werkt (weet zijn naam niet! En we vonden het allebei nogal lullig om dit na zo'n tijd nog te vragen... :-s) naar Uluhwatu gereden. Nat bij hem achterop, want op Bali rijden ze toch wat anders scooter dan in Australie!
We zijn eerst richting een tempel gegaan en daarna naar Uluhwatu-break. Supermooi gezicht! Eventjes gekeken naar de surfers en vervolgens tussen een kloof in de rotsen naar een bijna verlaten strandje geklauterd. Onwijs mooi en vet helder, rustig water. Een heel mooie zonsondergang gezien en uiteraard fotoshoot gehouden en toen... was het donker. En wij zaten op een nu wel verlaten strand, tussen een kloof waarvan we geen idee hadden hoe we er weer uit konden. En we hadden geen licht bij ons. En onze telefoons waren leeg. Shit. Gelukkig kwamen er toen net de laatste, lokale, strandgangers aan die ons de weg tussen de rotsen omhoog kondenwijzen. Pfew!
Nat nu wel achterop en met z'n twee terug. Nog een erg fijne stop gemaakt in Jimbaran, waar je verse vis kunt eten op 't strand. En vers was het zeker! Ik heb uiteindelijk een "bescheiden" visje van maar liefst 800 gram uitgekozen die de pan in ging en een kwartiertje later op mijn bord lag. Lekker! Heerlijk gegeten, bij kaarslicht, op t strand. Super.
Einde van de week hebben we nog wat lokale marktjes bezocht en ons vooral afgevraagd wat we daar in godsnaam deden. We moesten nog ruim 2 weken reizen dus wilden echt niet nu al onze toch al te zware backpacks pakken met te veel souveniers. Lastig!
En dat was alweer Bali! Op naar... Sumatra! Moeilijk keuze, wat wil je de laatste weken nog zien van het supergrote Indonesie? Gelukkig hebben we volgens mij de perfecte keuze gemaakt.
Vorige week gevlogen op Medan (meest afschuwelijke stad aller tijden) en de volgende dag meteen met de lokale bus (nachtmerrie) naar Bukit Lawang: een jungle plaatsje waar de oerang oetan-apen leven. In de bus, echt stomtoevallig (...) een man ontmoet die daar als lokale gids werkte en we besloten met hem 2 dagen de jungle in te gaan.
Supersupervet. En de reden: komt straks... ;-)
Dag 1, met z'n negenen de jungle in met 4 gidsen. Er werd van alles verteld (wisten jullie bijvoorbeeld dat rubber van bomen komt en cacoa ook gewoon in het bos te vinden is?). Maarja, in een colonne druk pratende mensen apen spotten is natuurlijk geen optie. Dus: splitten. We gingen samen met een Chileens stel, superleuke mensen, verder op pad. En jahoor, een voor een kwamen de oerang-oetans tevoorschijn. Heel heel vet om te zien! En naast oerang oetans ook nog Thomas-leaf-apen, Makaken en White-Handed-Gibbons gezien. Na een pittige afdaling belandt bij "het kamp". Hier zouden we gaan overnachten. Een zeiltje met flinterdunne matjes eronder en een zeil op de grond om op te zitten bij het eten. Haha! Dat zou wat gaan worden! Helemaal omdat het vrijwel meteen begon te hozen van de regen. En ja, dan moet je plassen... Zit je dan met je zaklamp en in je regenjas op je hurken... Maar verder, was het een prachtavond. We zaten droog en alle honderdduizend kaarttrucs werden aan ons laten zien. Jaja, be warned! Op het volgende feestje, schud ik ze allemaal uit mijn mouw! Rond 1 uur uiteindelijk ons matje opgezocht en na tot diep in de nacht te hebben gekletst met Nat, heer-lijk geslapen.
DE REDEN
Dag 2. Dit was nog niet alles (verrassend...)! We konden vandaag kiezen uit 2 opties. Beneden blijven en langs de rivier lopen of nog een keer omhoog een pittige wandeling maken en zo naar het raftkamp lopen. Het werd voor mij de tweede optie. Samen met het Chileense stel en een Oostenrijks stel ben ik weer de jungle in gegaan. GOEDE KEUZE!!!
Het was inderdaad een behoorlijk pittige tocht. De zweetdruppeltjes stonden voor de tweede keer op mijn voorhoofd dus dat zegt genoeg. Maar een prima tempo en met leuke mensen. En de beloning kwam al snel. Een groep Siamang-Gibbons, helemaal zwarte apen die eens in de drie maanden worden gespot. Ze kwamen heel dichtbij en we konden ze goed bekijken, wat een rust krijg je dan over je zeg, heel apart.
Na een halfuurtje aapjes kijken vervolgden we onze tocht en toen kwam pas de echte verrassing. Weer een oerang oetan, heeeeel dichtbij, met kind op haar rug. De gids had het maar over het uitzicht en hij keek er gewoon langs, ik had r gespot!
Jackie, hoe de oerang oetan werd genoemd, was echter sneller met reageren dan wij, de bananen werden zo gevonden en werden vakkundig uit de tas gehaald. Terwijl Jackie en haar kind lekker zaten te smullen, konden wij het allemaal eens goed bekijken. Ik ben er naast gaan zitten en kreeg tranen in mijn ogen. Zoiets moois recht voor je neus, heel, heel bijzonder om te zien. Maar toen de foto's waren gemaakt en ik weer bij de groep ging staan gebeurde HET: Jackie pakte me vast en klauterde zo mijn lichaam omhoog! Ik had gewoon een aap met kind om mijn middel!!! Dit was toch wel zoiets gaafs. We keken elkaar gewoon in de ogen aan en het was eigenlijk wel prima, al was het wel zwaar, zo'n 30 kilo wat omhoog klauterde. De rest van de groep maakte snel wat mooie foto's en na een kwartiertje zo te hebben gestaan vond Jackie het wel weer mooi en ging ze terug naar haar bananen. Dat ik dit serieus heb mogen meemaken. Ongeloof-lijk. Ik kan het gewoon niet verder omschrijven hoe ik me toen voelde. Maar ik kan je vertellen dat het bijzonder speciaal was!
Ik had echt zo'n adrenaline-rush door mijn lichaam gaan, dat het me serieus geen reet kon schelen wat er komen zou, dit pakte niemand me meer af! De afdaling was nog pittiger dan de weg omhoog. Al abseilend via boomwortels kaarsrecht naar beneden. De andere meiden hadden het slim aangepakt, maar mijn man was niet bij me! Dus heeft de gids me maar een hand gegeven en zo kwamen we uiteindelijk weer aan bij de river.
Poeh zeg, ik hoop dat jullie dit stukje nog gelezen hebben! De rest vertel ik heel kort:
De dag erna was helaas iets minder. Rotste dag van de hele reis: ik was ziek. En goed ook. En tegelijkertijd reizen door Medan en con-ti-nu worden afgezet = geen goed plan. Nachtje Medan gedaan en de volgende dag weer verder gereisd, naar Lake Toba.
En daar zitten we nu! Het is hier superrustig en stil (behalve de laatste dagen dan, het suikerfeest is begonnen en het is nu een groot feest) en we rusten heerlijk uit. We waren echt kapot. Wat we nu zoal doen: slapen, slapen, boekje lezen, eten, slapen. Haha, meer valt er niet te vertellen! Vandaag is onze laatste dag hier en morgenochtend vroeg vertrekken we weer naar Medan om vanaf daar naar Singapore te vliegen. 2 daagjes Singapore en dan... naar HUIS. Ik kijk er echt naar uit. We zijn gewoon nu aan het einde van de reis, heel voldaan en heel erg kapot. Heb zo'n zin om iedereen weer te zien en lekker thuis te zijn!
Dit is dus mijn laatste verhaal! Jeetje, wat is het hard gegaan. Heel gek. Ik hoop dat ik jullie in de toekomst weer kan vermaken met een nieuw avontuur!
Heel erg bedankt voor alle superleuke reacties en mailtjes. Helemaal de afgelopen dagen heb ik van iedereen zoveel gehoord! Dat jullie er zoveel zin in hebben lekker weer af te spreken, en dat is eensgelijks!!! Haha, ik kom er aan hoor jongens!
Tot over een paar nachtjes!
Foto's uploaden is hier helaas echt geen optie, het duurt zoooooo langzaam... Maar ze zijn zeker de moeite waard (vind ik), dus ik laat jullie snel de link weten!
Na een dagje vliegen zijn we 's avonds laat aangekomen op dit chille eiland. Hostel gezocht, backpack in de hoek, en deze 1,5 week niet meer aangeraakt. We waren reismoe. En hebben ons helemaal laten gaan op dit relaxte surf-/zon-/ en feest oord.
De tijd vloog voorbij. Wat een verschil met wat we tot nu toe hadden gezien! Echt heerlijk, even rustig kraampjes kijken zonder dat er meteen een verkoopster op je af komt vliegen met de vraag waar je vandaan komt en met de mededeling dat bij haar alles 'verri tsjiep' is. En de mensen in het algemeen: heel onspannen. Lokaal gaat met toerist en het is allemaal een gezellig boel.
Dag 1 meteen een boardje (-je, want hij was 7.2 ipv 9.1, nogal wennen!) voor 3 euro per dag gehuurd, nou, doe dan maar gelijk voor 5 dagen! Conclusie: wat ben ik verwend met Noosa zeg, Bali was ruig! Het werd volle maan en de golven waren lastig. Ik had er flink de pest in en heb echt even zitten mokken aan de kant, maar had het uiteindelijk weer te pakken. Nathalie en Sonja (oud collega Alkemade, hoe toevallig!) namen ook een lesje en het is dus een lekker surfweekje geworden. - Ok, ik zal jullie niet weeeeer vervelen met al die perfecte golfverhalen, blablabla - Gelukkig kwamen we er na een week achter dat Bali nog veel meer mooie plekjes had dan alleen Kuta Main Beach...
We hebben bijvoorbeeld een scootertje gehuurd en zijn samen met iemand die in het hostel werkt (weet zijn naam niet! En we vonden het allebei nogal lullig om dit na zo'n tijd nog te vragen... :-s) naar Uluhwatu gereden. Nat bij hem achterop, want op Bali rijden ze toch wat anders scooter dan in Australie!
We zijn eerst richting een tempel gegaan en daarna naar Uluhwatu-break. Supermooi gezicht! Eventjes gekeken naar de surfers en vervolgens tussen een kloof in de rotsen naar een bijna verlaten strandje geklauterd. Onwijs mooi en vet helder, rustig water. Een heel mooie zonsondergang gezien en uiteraard fotoshoot gehouden en toen... was het donker. En wij zaten op een nu wel verlaten strand, tussen een kloof waarvan we geen idee hadden hoe we er weer uit konden. En we hadden geen licht bij ons. En onze telefoons waren leeg. Shit. Gelukkig kwamen er toen net de laatste, lokale, strandgangers aan die ons de weg tussen de rotsen omhoog kondenwijzen. Pfew!
Nat nu wel achterop en met z'n twee terug. Nog een erg fijne stop gemaakt in Jimbaran, waar je verse vis kunt eten op 't strand. En vers was het zeker! Ik heb uiteindelijk een "bescheiden" visje van maar liefst 800 gram uitgekozen die de pan in ging en een kwartiertje later op mijn bord lag. Lekker! Heerlijk gegeten, bij kaarslicht, op t strand. Super.
Einde van de week hebben we nog wat lokale marktjes bezocht en ons vooral afgevraagd wat we daar in godsnaam deden. We moesten nog ruim 2 weken reizen dus wilden echt niet nu al onze toch al te zware backpacks pakken met te veel souveniers. Lastig!
En dat was alweer Bali! Op naar... Sumatra! Moeilijk keuze, wat wil je de laatste weken nog zien van het supergrote Indonesie? Gelukkig hebben we volgens mij de perfecte keuze gemaakt.
Vorige week gevlogen op Medan (meest afschuwelijke stad aller tijden) en de volgende dag meteen met de lokale bus (nachtmerrie) naar Bukit Lawang: een jungle plaatsje waar de oerang oetan-apen leven. In de bus, echt stomtoevallig (...) een man ontmoet die daar als lokale gids werkte en we besloten met hem 2 dagen de jungle in te gaan.
Supersupervet. En de reden: komt straks... ;-)
Dag 1, met z'n negenen de jungle in met 4 gidsen. Er werd van alles verteld (wisten jullie bijvoorbeeld dat rubber van bomen komt en cacoa ook gewoon in het bos te vinden is?). Maarja, in een colonne druk pratende mensen apen spotten is natuurlijk geen optie. Dus: splitten. We gingen samen met een Chileens stel, superleuke mensen, verder op pad. En jahoor, een voor een kwamen de oerang-oetans tevoorschijn. Heel heel vet om te zien! En naast oerang oetans ook nog Thomas-leaf-apen, Makaken en White-Handed-Gibbons gezien. Na een pittige afdaling belandt bij "het kamp". Hier zouden we gaan overnachten. Een zeiltje met flinterdunne matjes eronder en een zeil op de grond om op te zitten bij het eten. Haha! Dat zou wat gaan worden! Helemaal omdat het vrijwel meteen begon te hozen van de regen. En ja, dan moet je plassen... Zit je dan met je zaklamp en in je regenjas op je hurken... Maar verder, was het een prachtavond. We zaten droog en alle honderdduizend kaarttrucs werden aan ons laten zien. Jaja, be warned! Op het volgende feestje, schud ik ze allemaal uit mijn mouw! Rond 1 uur uiteindelijk ons matje opgezocht en na tot diep in de nacht te hebben gekletst met Nat, heer-lijk geslapen.
DE REDEN
Dag 2. Dit was nog niet alles (verrassend...)! We konden vandaag kiezen uit 2 opties. Beneden blijven en langs de rivier lopen of nog een keer omhoog een pittige wandeling maken en zo naar het raftkamp lopen. Het werd voor mij de tweede optie. Samen met het Chileense stel en een Oostenrijks stel ben ik weer de jungle in gegaan. GOEDE KEUZE!!!
Het was inderdaad een behoorlijk pittige tocht. De zweetdruppeltjes stonden voor de tweede keer op mijn voorhoofd dus dat zegt genoeg. Maar een prima tempo en met leuke mensen. En de beloning kwam al snel. Een groep Siamang-Gibbons, helemaal zwarte apen die eens in de drie maanden worden gespot. Ze kwamen heel dichtbij en we konden ze goed bekijken, wat een rust krijg je dan over je zeg, heel apart.
Na een halfuurtje aapjes kijken vervolgden we onze tocht en toen kwam pas de echte verrassing. Weer een oerang oetan, heeeeel dichtbij, met kind op haar rug. De gids had het maar over het uitzicht en hij keek er gewoon langs, ik had r gespot!
Jackie, hoe de oerang oetan werd genoemd, was echter sneller met reageren dan wij, de bananen werden zo gevonden en werden vakkundig uit de tas gehaald. Terwijl Jackie en haar kind lekker zaten te smullen, konden wij het allemaal eens goed bekijken. Ik ben er naast gaan zitten en kreeg tranen in mijn ogen. Zoiets moois recht voor je neus, heel, heel bijzonder om te zien. Maar toen de foto's waren gemaakt en ik weer bij de groep ging staan gebeurde HET: Jackie pakte me vast en klauterde zo mijn lichaam omhoog! Ik had gewoon een aap met kind om mijn middel!!! Dit was toch wel zoiets gaafs. We keken elkaar gewoon in de ogen aan en het was eigenlijk wel prima, al was het wel zwaar, zo'n 30 kilo wat omhoog klauterde. De rest van de groep maakte snel wat mooie foto's en na een kwartiertje zo te hebben gestaan vond Jackie het wel weer mooi en ging ze terug naar haar bananen. Dat ik dit serieus heb mogen meemaken. Ongeloof-lijk. Ik kan het gewoon niet verder omschrijven hoe ik me toen voelde. Maar ik kan je vertellen dat het bijzonder speciaal was!
Ik had echt zo'n adrenaline-rush door mijn lichaam gaan, dat het me serieus geen reet kon schelen wat er komen zou, dit pakte niemand me meer af! De afdaling was nog pittiger dan de weg omhoog. Al abseilend via boomwortels kaarsrecht naar beneden. De andere meiden hadden het slim aangepakt, maar mijn man was niet bij me! Dus heeft de gids me maar een hand gegeven en zo kwamen we uiteindelijk weer aan bij de river.
Poeh zeg, ik hoop dat jullie dit stukje nog gelezen hebben! De rest vertel ik heel kort:
De dag erna was helaas iets minder. Rotste dag van de hele reis: ik was ziek. En goed ook. En tegelijkertijd reizen door Medan en con-ti-nu worden afgezet = geen goed plan. Nachtje Medan gedaan en de volgende dag weer verder gereisd, naar Lake Toba.
En daar zitten we nu! Het is hier superrustig en stil (behalve de laatste dagen dan, het suikerfeest is begonnen en het is nu een groot feest) en we rusten heerlijk uit. We waren echt kapot. Wat we nu zoal doen: slapen, slapen, boekje lezen, eten, slapen. Haha, meer valt er niet te vertellen! Vandaag is onze laatste dag hier en morgenochtend vroeg vertrekken we weer naar Medan om vanaf daar naar Singapore te vliegen. 2 daagjes Singapore en dan... naar HUIS. Ik kijk er echt naar uit. We zijn gewoon nu aan het einde van de reis, heel voldaan en heel erg kapot. Heb zo'n zin om iedereen weer te zien en lekker thuis te zijn!
Dit is dus mijn laatste verhaal! Jeetje, wat is het hard gegaan. Heel gek. Ik hoop dat ik jullie in de toekomst weer kan vermaken met een nieuw avontuur!
Heel erg bedankt voor alle superleuke reacties en mailtjes. Helemaal de afgelopen dagen heb ik van iedereen zoveel gehoord! Dat jullie er zoveel zin in hebben lekker weer af te spreken, en dat is eensgelijks!!! Haha, ik kom er aan hoor jongens!
Tot over een paar nachtjes!
Foto's uploaden is hier helaas echt geen optie, het duurt zoooooo langzaam... Maar ze zijn zeker de moeite waard (vind ik), dus ik laat jullie snel de link weten!
-
11 September 2010 - 04:12
Jacqueline:
FAN-TAS-TISCH!!! Die foto op je facebook is om verliefd op te worden! :)
Goede reis nog even en ook weer lekker naar huis!!!
xx Jacq -
11 September 2010 - 06:24
Vader Van Nathalie:
He'Lau.prachtige reis en wat lijkt het mij mooi zo'n moeder aap die tegen je opklimt,wel even schrikken toen we hoorde dat jij nu ziek was.Ja op zo'n lange reis maak je alles mee ook dit soort belevenissen. Nou nog en paar dagen hou je taai grtjes Frits -
11 September 2010 - 07:22
Romy:
Jeetje Lau!!!
Wat een mooie avonturen weer en wat heb je een mooie foto met de oerang oetang!!!!!!!!!!!!
Geniet van jullie laatste dagen en tot snel :)!!!!!! Liefs!! -
11 September 2010 - 07:35
Jordi:
:))))) Wow. Wat een geweldige ervaring!!! Heel mooi! Ik ga zo auditie doen bij het koor van de amsterdamse studenten, gaan we eens iets anders zingen!! Hoop je weer te zien als je terug bent. Goede terugreis!
Liefs,
Jordi -
11 September 2010 - 08:36
Mam:
Weer een super verslag, ik zie het voor me. Maar, nu nog 4 nachtjes slapen en dan Hollandse grond onder je voeten.Heerlijk dat je weer thuis komt. Dikke kus! -
11 September 2010 - 09:57
Leonie:
Jeetje lau, de laatste loodjes!! Ik kan me goed voorstellen dat je er naar uit kijkt om weer thuis te zijn!! Maar jij heb dit maar mooi even gedaan en dat neemt niemand je meer af!!! Weer een super mooi verhaal!!
Ik zie je snel! Dikke kus! -
11 September 2010 - 12:22
Ludy:
Hoi Laura,
Wat heb jij een prachtige reis beleefd!!
Je verhalen en foto's zijn super!
Wij wensen je een hele goede reis en tot gauw weer in AP.
Groetjes Ron en Ludy en de meiden -
11 September 2010 - 17:22
Shan:
Dag lau,
Wat een prachtig verhaal weer! en wat bijzonder met jackie. dat zou ik ook graag willen zien ;)
Sonja ontmoet.... wat grappig zeg! nat vertelde het al over de skype.
Ik kijk er wel weer naar uit als je weer in ned bent.
dikke knuffel en een hele goede reis alvast.
xxx -
11 September 2010 - 19:12
Joyce:
Hi Laura, Wat een prachtig verhaal weer. Dat je komende week al weer thuis bent, volgens mij is de tijd voor jou omgevlogen.
Morgen zie ik je moeder bij een High Tea vanwege Adria's verjaardag, dan zal ik vast nog wel wat verhalen horen.
Wat zullen je ouders en Arno blij zijn als je woensdag weer veilig thuis bent!
Goede reis terug en we zijn benieuwd naar alle fotos'.
Take care and have a safe flight.
xxx
Joyce -
11 September 2010 - 20:24
Pap:
Wat een heerlijk verhaal weer. Maar meid wat kijk ik uit naar woensdag!
Balen van dat mislukte skypen! Maar ja, kan gebeuren. Geniet verder en tot over een paar dagen! -
12 September 2010 - 08:00
Joke Van Driest:
hoi hoi laura, nog even en dan ben je weer thuis, maar wat een schitterende reis heb je gemaakt, en als toetje nog zo'n mooie ervaring met jackie dat vergeet je denk ik nooit meer.Goede reis naar huis gr. joke -
12 September 2010 - 18:15
Kelly:
Wow Lau, wat een mooi verhaal. Nog twee dagen en dan ben je alweer in Nederland. Waar alles maar weer 'gewoon' is. Heb echt zin om binnenkort weer af te spreken! Goede reis!
Kus -
12 September 2010 - 18:51
Jeroen:
Lieffie!
Maak je geen zorgen, je man is er zééér binnenkort weer om al je zware tassen te dragen (en nog veel meer). Van al je onwijs mooie ervaringen ben ik nog het meest jaloers op dat super chille surfen in Bali.. Damn, m'n haren beginnen alweer donker te worden en dat betekent dat ik te lang niet in het water heb gelegen. Misschien nog een paar daagjes Frankrijk? Ik ben erg benieuwd naar je surfkunsten. Nog 57 uur en tien minuten............ HVJ -
13 September 2010 - 20:37
Monique:
He Laura,
Ook dit was weer heel leuk om te lezen, wat een bijzondere ervaring met die aap zeg, geweldig om mee te maken.
Geniet nog maar lekker van je laatste dagen hoor. Wij genieten hier van de Zijdewinder kermis. De groetjes van Dirk en Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
